17/12/07

Jordi Sierra i Fabra


BubbleShare: Share photos - Safe Toys



Probablemente co obxectivo de facer xustiza, foille concedido a Jordi Sierra i Fabra o premio Nacional de Lieteratura Infantil e Xuvenil pola sua obra Kafka y la muñeca viajera (Siruela, 2006)

Cando ven cumprir os sesenta anos, este autor continúa a publicar un libro cada corenta días. Loxicamente é un dos autores con maior obra editada en España.

De pequeño era tatexo pero descubríu que ao escribir non tatexaba. A pesar diso os comezos non lle foron doados: o seu pai non tomaba en serio os seus desexos de ser escritor, e para poder escribir e sobrevivir dedicouse a facer biografías de músicos durante moito tempo. Hoxendía, sen embargo, é o autor de literatura xuvenil máis lido, e o oitavo escritor máis recomendado nas escolas e institutos.

Ten publicados 316 libros. En 2006 vendeu 398.000 exemplares e leva 450.000 vendidos de Campos de fresas (50 reimpresións)

Autodefínese coas seguintes palabras: “Son anticonvencional, francotirador, inclasificable, inetiquetable e individualista, e me gusta. Non fixen outra cousa que escribir u non agardo nin ceos nin infernos por iso. So a paz do traballo ben feito. Libros, cómics, cancións, teatro, televisión, radio, cine. As palabras que definen o meu código ético son: paz, amor, respeito, honradez e esperanza”
.
A pesar do éxito non esquece as dificultades para publicar a primeira obra polo que a Fundación Jordi Sierra i Fabra convoca un premio literario para a xente nova e a fundación Taller de Letras con sede en Medellín (Colombia) fai proxectos sociais de lectura e escritura.

10/12/07

10 Decembro: Día dos Dereitos Humanos



Os Dereitos Humanos
Os Dereitos Humanos son o conxunto de prerrogativas inherentes á natureza da persoa, cuxa realización efectiva resulta indispensábel para o desenvolvemento integral do individuo que vive nunha sociedade xuridicamente organizada. Estes dereitos, establecidos na Constitución e nas leis, deben ser recoñecidos e garantidos polo Estado. Poderiamos dicir mesmo que son aquelas esixencias que agroman da propia condición natural do home.

Cando falamos da palabra “dereito” facemos fincapé nun poder ou facultade de actuar, un permiso para obrar nun determinado sentido ou para esixir unha conducta doutro suxeito. E son chamados “humanos” porque son do home, de cada un de nós. O home é o destinatario destes dereitos. E así, reclaman recoñecemento, respecto e promoción por parte de tod@s e especialmente da autoridade. Por iso, estes dereitos son inherentes e inalienables. Os dereitos humanos son universais porque pertencen a todos os homes, a todos por igual, en todo tempo e lugar; atópanse de xeito innato ligados á natureza do home. Deben ser o piar das comunidades.

Porén, non son realmente respectados, existindo toda clase de violacións: privacións das liberdades fundamentais, torturas, imposibilidade de acceso aos servizos de saúde e auga potábel, uso de minas antipersoais, discriminación e actos terroristas que xeran catástrofes, xenocidio, nenos soldado, etc.

Ás veces, esquecémonos do realmente importante, ocupados como estamos no noso devir cotián. Son as cousas e as persoas cercanas as que realmente nos importan, as que nos fan sufrir ou aledarnos. Pero tamén sabemos que o noso oficio, o noso traballo, a nosa dedicación primeira e fundamental é formar a unha serie de persoas-proxecto, o cerne do futuro, as xeracións que poderán facer do mundo do mañá un universo máis xusto no que habitar. Somos educadores, e como tales, priorizamos tarefas como a que agora nos une. Debemos procurar que o noso alumnado reteña na súa retina e na súa memoria que días como o 25 de novembro, o 30 de xaneiro, o 8 de marzo… días coma o de hoxe existen porque hai persoas que sofren unha penuria diaria que contravén o espírito do ser humano que deberiamos abandeirar. É o noso labor tentar que eses sufrimentos non existan, que deixen de existiren eses días porque a sociedade do futuro, esa na que tanto temos nós que dicir –non o esquezamos, co noso propio exemplo- non as procura, non as necesita.

Por esta razón, aquí estamos, de novo, unidos por unha nova causa común, o Día dos Dereitos Humanos, denunciando a súa violación. Vímolo facendo dende hai tres días. Resulta, sen lugar a dúbidas, moi clarificador, que os nosos blogues estean unidos desde esas datas. Emotivo. Significativo. É o noso desexo seguir a loitar unidos. E conseguirémolo.


CARTEIS CONTRA AS VIOLACIÓNS DOS DDHH




Dignidade e Xustiza para todos nós!!

Pica na cita e verás unha presentación feita con debuxos realizados polo alumnado de Infantil e Primaria

"Os Dereitos Humanos son os nosos dereitos. Tomémolos, defendámolos, promovámolos, esntendámolos e insistamos neles. Nutrámolos e enriquezámolos...Son o mellor de nós. Deámoslles vida" (Kofi Annan)

09/12/07

O mundo do cine e os dereitos humanos


"EL GRAN DICTADOR"
PELÍCULA INTERPRETADA POR CHARLES CHAPLIN "CHARLOT"

Discurso final de Charlot, o Charlot que, aproveitando o seu parecido físico con Hitler, se dirixe aos soldados dispostos a conquistar o mundo.
Charlot lles recorda que non hai que combater pola escravitude, que deben loitar en prol da liberdade e a xustiza, que hai lugar para a esperanza.

PODEDES FACER DESTA VIDA UNHA RADIANTE AVENTURA
PODÉIS HACER DE ESTA VIDA UNA RADIANTE AVENTURA

Realmente lo siento pero no aspiro a ser emperador. Eso no es nada para mí. No pretendo regentar, ni conquistar nada de nada. Me gustaría ayudar, en lo posible, a cristianos y judíos... negros y blancos. Todos tenemos el deseo de ayudarnos mutuamente. La gente civilizada es así. Queremos vivir de nuestra dicha mutua... no de nuestra mutua desdicha. No queremos despreciarnos y odiarnos mutuamente. En este mundo hay sitio para todos. Y la buena tierra es rica y puede garantizar la subsistencia de todos. El camino de la vida puede ser libre y magnífico, pero hemos perdido ese camino. La voracidad ha envenenado el alma de los hombres, ha rodeado el mundo con un círculo de odio y nos ha hecho entrar marcando el paso de la oca en la miseria y la sangre. Hemos mejorado la velocidad, pero somos esclavos de ella. La mecanización que trae consigo la abundancia nos ha alejado del deseo. Nuestra ciencia nos ha vuelto cínicos. Nuestra inteligencia, duros y brutales. Pensamos en exceso y no sentimos bastante. Tenemos más necesidad de espíritu humanitario que de mecanización. Necesitamos más la amabilidad y la cortesía que la inteligencia. Sin estas cualidades la vida sólo puede ser violenta y todo está perdido. La aviación y la radio nos han acercado los unos a los otros. La naturaleza misma de estos inventos requería la bondad del hombre y reclamaba una fraternidad universal para la unión de todos. En este momento, mi voz llega a miles de seres esparcidos por el mundo.
A aquéllos que puedan comprenderme les digo: No desesperéis, la desgracia que ha caído sobre nosotros no es más que el resultado de un apetito feroz de la amargura de unos hombres que temen el camino del progreso humano. El odio de los hombres pasará y los dictadores perecerán, y el poder que han usurpado al pueblo volverá al pueblo.
Soldados, no os entreguéis a esos brutos, hombres que os desprecian y os tratan como esclavos, hombres que rigen vuestras vidas, imponen vuestros actos, vuestros pensamientos: que os amaestran y os hacen ayunar, os tratan como ganado y os utilizan como carne de cañón. No os pongáis en manos de esos hombres contra natura, de esos hombres máquinas con corazones de máquinas.
¡Vosotros no sois máquinas! ¡Vosotros no sois ganado! ¡Vosotros sois hombres! ¡Vosotros lleváis el amor de la humanidad en vuestros corazones! No odiéis. Sólo los que no son amados odian. Los que no son amados y los anormales... Soldados, ¡no combatáis por la esclavitud! Combatid por la libertad.
En el capítulo diecisiete del Evangelio, según S. Lucas, está escrito:
«El Reino de Dios está en el hombre mismo». No en un solo hombre, ni en un grupo de hombres, ¡en todos los hombres! y vosotros ¡vosotros el pueblo! tenéis el poder para crear máquinas. El poder para crear felicidad. Vosotros el pueblo tenéis el poder para crear esa vida libre y espléndida... para hacer de esa vida una radiante aventura. Entonces, en nombre de la democracia, utilicemos ese poder... ¡Unámonos todos! luchemos por un mundo nuevo, un mundo limpio que ofrezca a todos la posibilidad de trabajar, que dé a la juventud un porvenir y resguarde a los ancianos de la necesidad.
Prometiendo estas cosas, gente ambiciosa se ha hecho con el poder. Pero ¡ha mentido! No han mantenido sus promesas, ¡ni las mantendrán jamás! Los dictadores se han liberado pero han domesticado al pueblo. Combatamos ahora para que se cumpla esta promesa. Combatamos por un mundo equilibrado... Un mundo de ciencia, en el que el progreso lleve a todos a la felicidad.
¡Soldados! en nombre de la democracia ¡unámonos!

08/12/07

O mundo das letras e os Dereitos Humanos

La Aventura Humana
Osset Hernández, M.
Ed. Icaria, Barcelona, 2005.
Recompilación de trinta contos populares que corresponden a cada un dos artigos da Declaración Universal dos Dereitos Humanos de 1948. O autor quere amosar que en calquera tradición existe a lo menos un conto que é posible utilizar para transmitir os valores que enuncian os dereitos humanos polo tanto forma parte do acervo colectivo da humanidade.

Neste libro atoparedes os seguintes contos:
Afgano: Hussun Banu
Amazónico: La justicia de Tupá
Árabe: Sherezade
Bereber: Un docto cadáver
Bretón: Cantos de boda
Castelán: Blancaflor
Catalán: El conejo, el gallo, el gato, el perro y el carnero
Chinés: Liang Sanbo y Zhu Yingtai
Congoleño: Nkolle o la aventura humana
Coreano: La liebre y el hígado

Cubano: Bregantino, Bregantín
Exipcio: El león y el gato
Xitano: El origen del violín
Grego: Prometeo y la caja de Pandora

Guineano: El hijo del cocodrilo
Hindú: El bueno y
el malo
Huichol: El diluvio
Indoeuropeo: El hombre que quería robar a su compañero
Irlandés: El juicio del gato

Letón: El hombre-oso
Malí: Un bastardo
Masai: Los frutos del sicomoro
Mexicano: Xicoatl, estrella errante

Nepalí: Lalari y Kusuri; Khoktschulukpa y el nacimiento de la cultura
Quechua: El cuento de Pedro Lache
Saharaui: El honor

Sioux: El águila y el cazador
Tibetano: La hija de los dragones
Vasco: Catorce
... que os disfrutedes e vos aporten a súa maxia.

CITAS

"La violencia es el último recurso del incompetente". (Isaac Asimov)

"Ojo por ojo, y el mundo acabará ciego". (Gandhi)

"La violencia es el miedo a los ideales de los demás". (Gandhi)

"No hay camino para la paz, la paz es el camino". (Gandhi)

"No hay más calma que la engendrada por la razón". (Séneca)

"La verdad no está de parte de quién más grite". (Rabindranath Tagore)

"El racismo ha sido históricamente una bandera para justificar las empresas de expansión, conquista, colonización y dominación y ha marchado de la mano de la intolerancia, la injusticia y la violencia". (Rigoberta Menchú)

"Los derechos humanos son sus derechos. Tómenlos, defiéndanlos, promuévanlos, entiéndanlos e insistan en ellos. Nútranlos y enriquézcanlos... Son lo mejor de nosotros. Denles vida". (Kofi Annan)

"Toda sociedade que pretenda asegurar aos homes a liberdade, debe comezar por garantirlles a existencia". (León Blum)

"Mentres a maioría dos homes non sexa libre, non se pode concibir ao home libre". (Henri-Frédéric Amaniel)

"Descubrir aos outros é descubrir unha relación, non unha barreira". (Claude Lévy-Strauss)

"A liberdade non é máis que a oportunidade de ser mellor". (Albert Camus)

07/12/07

O mundo da música e os dereitos humanos

Fíjate bien (Juanes)
Te han quitado lo que tienes
Te han robado el pan del dia
Te han sacado de tus tierras

Y no parece que termina aqui
Despojado de tu casa
vas sin rumbo a la ciudad
sos el hijo de la nada

sos la vida que se va
Son los niños son los viejos
son las madres somos todos, caminando
Y no te olvides de esto no no no
Fijate bien donde pisas
fijate cuando caminas
no vaya ser que una mina
te desbarate los pies amor

Fijate bien donde pisas
fijate cuando caminas
no vaya ser que una mina
te desbarate los pies...

Ya no se quien es el dueño
de tu vida y de la mia
solo se que hay un cuento
que no parece que termina aqui
Como dicen en los diaros

y como dicen en la tele
y como dicen en la radio
que no parece que termina aqui

son los niños son los viejos
son las madres somos todos, caminando
y no te olvides de esto no no no

Fijate bien donde pisas
fijate cuando caminas
no vaya ser que una mina
te desbarate los pies (amor/por favor/amor)

Por que ellos no van a buscarte
ellos no van a salvarte
ellos no van ellos no van no no
y tu no lo vas a creer

Where is the love (Black eyed peas)
Rosa de la paz (Amaral)
Streets of Philadelphia (Bruce Springsteen)
Black eyes, blue tears (Shania Twain)
I will survive (Gloria Gaynor)
free music

04/12/07

Unha biblioteca de chiste (II): Siro López

BubbleShare: Share photos - Safe Toys

Siro López Lorenzo naceu en Ferrol o 19 de Xaneiro do 1943. Publica os primeiros debuxos de humor na revista Chan, que dirixía Borobó. 1971. Comezou a colaborar con debuxos de humor e caricaturas no Ferrol Diario. 1972. Pasou a El Ideal Gallego, e desde 1985 á redacción de La Voz de Galicia, xornal no que trata diariamente a caricatura da vida política galega. 2000. Ilustrou unha grande cantidade de libros e tamén lle foron concedidos unha grande cantidade premios. É xa un clásico do humorismo gráfico e da ilstración.

Álbums publicados:
Humor 71 (1971)Probes Homes (1975) Os pecados capitales (1977) Homes e mulleres (1980) Coas raíces na Terra (1980) Historia gráfica de 2 anos (1982) 18 espidos de muller (1983) Debuxos de humor (1985) In saecula saeculorum amén (1986) Cofrades do cristo da autonomía (1988) Debuxos (1988) Xente na brétema (1988) ¡Ozú la ezpo! (1992) 16 anos de Parlamento Galego (1998) Siro 30 anos despois (2000) Xente na brétema (Nova versión 2003)
Vía: "Homes e Mulleres" 1980

03/12/07

Roteiro polas Bibliotecas Escolares

Esta semana os membros do GBI (Grupo de Bibliotecas Interdisciplinar Intercentros – A Nosa Biblioteca, Biblioafonso e O Segrel do Penedo) decidimos iniciar unha andaina que nos levará polas bibliotecas escolares galegas. Queremos coñecelas in situ, e presentárvolas a través dos nosos blogs. Unha experiencia máis do traballo colaborativo que tanto nos gusta e que esperamos nos sirva para aprender moitísimo das vosas experiencias e do voso bo facer.

Este roteiro comezou polo CEIP Milladoiro de Malpica, unha das catro bibliotecas galegas que conseguiron un dos premios de Boas Prácticas do MEC, aínda que non foi este o motivo que nos levou alí, senón a amizade que nos une con Olga a coordinadora da biblioteca. Olga Rodríguez, unha das “históricas” das bibliotecas escolares galegas, que leva ao fronte desta biblioteca moitísimos anos, é unha das artífices deste merecidísimo premio.

Chegamos a Malpica ás dúas da tarde do xoves 28 de novembro, un día frío pero no que lucía un sol radiante. A nosa anfitriona recolleunos e levounos a comer. A conversa sempre moi interesante, botamos unhas risas, pero queríamos ir á biblio.
Unha vez alí, recorremos todos e cada un dos seus recunchos, que ten varios, todos eles moi acolledores, pero se tivéramos que escoller un só, este sería o da lectura. Dous sillóns ao carón dunha mesa camilla cun precioso atril en forma de rá. Un recuncho que invita a sentarse e disfrutar coa lectura dun bo libro, como “Corre, corre cabaciña” ou “Chocolata”.
Pero se o que nos piden é que elixamos un dos libros dos seus fondos, sen lugar a dúbidas ese libro estaría na sección de creación propia, e de todos os que alí hai nos quedamos co Diccionario de Palabras Bonitas. Canto disfrutamos lendo algunhas das súas entradas! Un traballo excelente!

Foi unha experiencia inesquecible. Coñecimos a Mari Carmen e a Laura membros do equipo da biblioteca , a Maria , a José Manuel Villar, a Jesús, a Lino e a Carmen compoñentes todos eles do GT do blog. O profe “aproveitou” moi ben o tempo e tamén nesta visita falou de blogs e por suposto do blog desta biblioteca. Aos dous días de estar alí saíron á blogosfera!!

Queredes saber como rematamos a tarde? Pois como non podía ser menos, nunha cafetería de Malpica, frente ao porto e falando de bibliotecas, de libros, de proxectos de futuro.... Que máis se pode pedir?
Grazas Olga por unha xornada tan fantástica e parabéns a todos e todas os que facedes posible unha biblioteca con tanta maxia. Encantounos!!