08/05/10

"Vida de este chico", de Tobias Wolff


Tobias Wolff (EE UU, n. 1945) está na nosa biblioteca desde fai tanto tempo que as veces un parece descubrilo botando as mans nos cedés de Dylan (mentira: non temos un, aínda que si un DVD)) ou nos cómics de Taniguchi (mentira: temos un montón, pero intocados e impolutos, non vaia ser).
Wolff é fundamentalmente escritor de relatos breves; un auténtico mestre e un dos máis importantes agora mesmo nos EE UU, un país no que os escritores de short stories -como din eles- abundan e destacan pola súa calidade (tes posibilidade de ler un de Wolff e moitos doutros autores en Antología del cuento norteamericano, editado-antologado por Richard Ford, colega de Wolff, que podes atopar na nosa biblioteca na sección de Literatura Inglesa). Mais tamén é autor de libros autobiográficos, como este que nos ocupa, publicado en 1989 en EE UU, e en castelán desde 1991 (Alfaguara).
Este relato autobiográfico, que non novela -se ben alguén pode dicir que ten aspecto de tal- narra a vida de Toby (Tobias Wolff) entre 1955-1960, quen dicide cambiarse o seu nome por Jack, pensando en Jack London , o seu heroe, autor que xa non soe ser lido polos adolescentes, alomenos polos destes lares. Primeiro en Salt Lake City, Utah, e logo nun pobo do Estado de Washington, ao oeste, cerca de Seattle, patria do suicida que todos coñecemos. E sempre coa súa nai, pois o pai e o seu irmán, tamén escritor, viven no leste de EE UU. Falamos pois da etapa da vida de Tobias Wolff entre os dez e os quince anos, e aí vemos cómo unha incomprensible carambola vital, ou cósmica, evita o que parecía lóxico e necesario: a entrada de Toby no mundo da delincuencia. Polo camiño atopamos un pouco de todo: rifles apuntando a persoas que pasan pola rúa, falsificación de cheques, fuga a Alaska -ou polo menos o intento-, pelexas, cans, palizas recibidas por un padrastro de imposible personalidade, telepatía entre nai e fillo, mentiras que chegan a ser creídas a pés xuntillas polo seu adolescente creador, condución de vehículo de madrugada a toda velocidade, sen carnet e con can asomado á ventanilla, monxas que se confesan a nenos, arcos , frechas, indios, música, literatura, crentes en extrañas fes, roubo a familias pobres, scouts, simulación, simulación, simulación...
Ou sexa, vida.
(Este ano estuvimos con este libro no club de lectura. e non foi mal a cousa. É un bo libro, pero ademais é un bo libro para ler á túa idade. Supoñendo que os estudantes de ESO e bacharelato lean este blog, claro é... ¿É o caso...?).

Ningún comentario: