biblioafonso: 2009

20/12/09

Novas adquisicións: De Madonna al canto gregoriano

Existe unha idea moi antiga segundo a cal a música e as palabras non se levan moi ben xuntas, porque realmente é moi difícil falar de música. Do que se fala é de cousas arredor da música, cousas que teñen que ver con ela, pero nunca se pode falar da música propiamente. Por iso quixen escribir un libro non sobre a música, se non sobre a maneira de pensar sobre ela, porque as palabras teñen moitos matices, significan sempre algo máis ou algo menos, é moi difícil dar exactamente con aquilo xusto que se quere dicir. O que quería era reflexionar sobre iso, sobre cómo as palabras poden reflectir a cultura musical.

Nicholas Cook referiuse nestes términos nunha entrevista aparecida o 12 de decembro do 2007 no Diario de Sevilla para referirse ao seu libro De Madonna al Canto Gregoriano: una muy breve introducción a la música. Madrid, Alianza Editorial, 2001. O cal nós temos agora na nosa biblioteca.

Cook aborda este libro desde os distintos valores que encarna a música, tanto a música máis "académica" como a máis "popular" e reflexiona sobre os significados que estes tiveron na historia e teñen na actualidade.

Nicholas Cook é catedrático de musicoloxía de varias universidades inglesas, como a Royal Holloway de Londres ou a Cambridge University e ademais de escritor de moitos libros sobre música dirixe o Centro de Investigación de Historia e Análise da Música Grabada (CHARM). É unha auténtica personalidade e escribiu este libro cheo de contido para achegar á xente non experta as ideas nas que él traballa frecuentemente e para facernos ver que teorías que poden parecer moi lonxanas se nos amosen moito máis familiares do que nun principio poderían parecer.

14/12/09

Jack London: como asaltar un tren

Jack London, en primeiro plano, según Hugo Pratt. Acompáñao Corto Maltese, no fondo.

Botamos hoxe man dun libro deses que non se pode deixar de ler. É unha das derradeiras adquisicións da nosa biblioteca. Vale para ir no bus, para camiñar pola rúa ou agardar no banco. Sen máis preámbulos, trátase de “El Camino” de Jack London, afamado escritor estadounidense (San Francisco, 1876-1916) autor de títulos tan coñecidos como “Cairo Branco” (Xerais, 1997) e “Martin Eden”, aínda non traducido ao galego.

En 1894, non tendo mellor cousa que facer, Jack London bótase á estrada portando pouco máis que o seu propio asubío. Iso é o que conta neste libro. O plan era sinxelo: viaxar ata onde as forzas dos seus dezaoito anos o levaran, libre e sen compromiso, mendigando teito e comida, e, -as máis das veces-, fuxindo da policía e de canta autoridade se lle poñía por diante. Soa fermoso, si, pero tamén arriscado. Os apuros polos que pasa nun só día o trotamundos son incontables. Pero tamén o son as delicias desa vida, para aquel que naceu co espírito revolto dos aventureiros. É ou non é así? “He pasado noches horribles en mi vida recorriendo metrópolis infernales, durmiendo en medio de un charco, o en medio de la nieve y cubierto por un par de mantas, cuando el termómetro registraba setenta y cuatro grados bajo cero; pero puedo jurar que jamás en la vida he pasado una noche más miserable que la que pasé con el sueco en la taberna itinerante del Council Bluffs” (páx 139).

Debido á miseria xeralizada nese final de século no seu país, particularmente grave en familias humildes como a del, tivo xa de cativo, que desenvolver o enxeño para sobrevivir. Pero é que aínda así o deste home sáese do común. Non parou quieto nin un momento, enrolándose nas máis inverosímiles empresas, dende a piratería fluvial ata a febre do ouro. A súa obra bebe directamente desas ricas experiencias, que fixeron del un dos autores máis vendidos do seu tempo. Sen embargo, unha vida dese xeito vivida, en exceso, termina por lle pesar máis da conta, e tras pasar os derradeiros anos entregado ao alcohol e a diversas sustancias que consumía para aguantar as dores do seu corpo, suicídase por medio dunha sobredose de morfina á idade de corenta.

Pero neste libro non hai nin pinga dese amargo final. Aquí atopamos a un Jack London mozo, forte e lúcido, incapaz de se resistir ao engado da carretera, á súa beleza: “en realidad me hice vagabundo por la vida que llevaba dentro, por esas ansias de conocer mundo que no me dejaban descansar. (…) Comencé a hacer el camino porque no me podía alejar de él” (páx 145). E así vaise atopando con todo tipo de persoas, dende xente á que aborda e persuade para que lle dean de comer e vestir, ata tipos duros dispostos a lle esnaquizar os osos á menor oportunidade que lles dea. Chega incluso a formar parte do coñecido como “Exército da Fame”, unha marcha de máis de dous mil parados que viaxaban a pé ata Washington como protesta. Pero sen dúbida o que transforma a este home é pasar pola cadea. Alí pásaas canutas, e tócalle lidiar co peor, xa sexan presos ou gardas. Todo iso conflúe nunhas páxinas terribles que paga a pena ler, precisamente, polo que non é quen de escribir nelas.

(Entrada: colaboración de M.)

10/12/09

O que estou lendo paréceme (IV): Vento ferido

Carlos Casares. Vento ferido. Editorial Galaxia.

Na miña opinión o libro resalta a violencia, a soidade, o amor ou a dor. É un libro para saber que a vida non é como a pintan os contos de Disney. É un libro un pouco forte pero reflicte a realidade das sociedades menos afortunadas.

Eu o recomendo para todas as persoas que lle guste ler libros realistas e duros xa que todos nos temos sentido identificados con algúns dos relatos.

Bea. 1º de Bacharelato

03/12/09

3º Terceiro Premio do Ministerio de Bibliotecas Escolares 2008

Onte, mércores 2 de decembro, unha representación da nosa Comunidade Educativa (Director, Secretaria e Dinamizador da Biblioteca) acudimos a Madrid a recoller o 3º Premio Nacional de Buenas Prácticas en Bibliotecas Escolares de 2008. O acto transcorreu na Biblioteca Nacional e el acudiron, ademais de representacións de todos os centro premiados, a Secretaria de Estado de Educación, a Directora Xeral de Cooperación Territorial e a Directora da Biblioteca Nacional. Temos que destacar que o único Conselleiro de Educación presente foi o de Galicia, acompañado polo Director Xeral de Centros. O único. Significará isto algo?

Tras a entrega dos diplomas acreditativos, o director do IES Vallecas-Magerit, en representación de todos os premiados, fixo un fermoso discurso sobre a importancia educativa e social das bibliotecas escolares. Pecharon o acto alumnos e alumnas dese centro vallecano mediante o recitado dun poema en quince linguas distintas, desde o castelán ao francés, desde o galego ao inglés, pasando polo ruso, árabe, guaraní, romanés… Estes alumnos e alumnas puxéronlle a emoción necesaria

e precisa ao evento, convertendo un acto formal nun evento cheo de paixón pola lectura e pola poesía.Temos a sorte de compartir nos dous vindeiros anos un proxecto en torno á Biblioteca Escolar con este centro e o IES Siglo XXI de Sevilla baixo o Programa ARCE do Ministerio de Educación.

Tras este acto e as fotos de rigor, recibimos como agasallo final a publicación onde se recollen uns artigos explicativos da biblioteca de cada centro.

Pola nosa banda recibimos o premio como un recoñecemento ao labor de moitos anos, como un recoñecemento a un labor en equipo e de toda a Comunidade Educativa. Recoñecemento que nos fan desde lonxe, desde moi lonxe. Mais o importante é saber de onde vimos, onde estamos e onde nos gustaría estar no futuro. Falta moito por facer…

Pero tamén entendemos este recoñecemento con un premio a todas as bibliotecas escolares galegas das que aprendemos, das que lles collemos anaquiños de ilusión, coas que compartimos problemas e actividades. Ademais, recollemos o premio coa ilusión de que na resolución desta convocatoria do ano 2009 sexan moitas máis as bibliotecas escolares presentes e recoñecidas.

En representación do Equipo da Biblioteca e da Comunidade Educaativa do noso IES, Antonio Martínez recolleu o premio de mans da Secretaria de Estado de Educación e F.P., Eva Almunia, para posteriormente fotografarse co Conselleiro de Educación e coa representación dos outros dous centros galegos premiados.

Os centros premiados e autoridades

Fixéronse eco desta nova a propia Consellería (de onde provén a foto de grupo), o Ministerio de Educación, Atlántico, La Voz de Galicia, La opinión de A Coruña, La Región, Sada Dixital, Consumer, e, como non, a nosa querida páxina das Bibliotecas Escolares de Galicia.

02/12/09

A música da biblioteca 1: Eric Satie

Eric Satie (1862-1925) foi compositor, pianista de bar, escritor, membro da secta dos Rosacruz, rebelde de xove e estudoso da música da Idade Media de maior...

Satie riuse durante toda a súa vida. Creou as Pezas con forma de pera, as Pezas frias, as Gnossienne, as Gymnopedias... gustaba dos nomes divertidos que non lle recordasen a música da xente seria.

Unha vez dixo ao seu amigo Cocteau: "Quero escribir música para os cans, e xa fixen o meu deseño: A cortina subida a un óso".

Satie viviu precursor de todas as correntes do século XX. Foi minimalista, foi dadaista, foi futurista, foi surrealista...

Na biblioteca temos un CD adicado á obra de piano de Satie tocada polo pianista Patrick Cohen... anímaste a escoitala?.

Se estás interesado en Eric Satie podes atopar información nesta páxina.

01/12/09

PROGRAMA ARCE: Iniciamos os traballos

Durante os pasados días 25, 26 e 27 de novembro estiveron en Cambre tres profesoras e un profesor do IES Vallecas-Magerit de Madrid e do IES Siglo XXI de Sevilla. Con esta visita iniciamos o programa ARCE do Ministerio de Educación. Foron uns días de intenso traballo e de frutífera relación persoal. Traballouse moito e con fundadas expectativas de boa rendibilidade educativa.

Pero que é o programa ARCE? Que proxecto estamos a desenvolver?

O programa ARCE (Agrupamento ou Redes entre Centros Educativos) é un programa subvencionado polo Ministerio (para o noso centro con 8.200 euros) que pretende desenvolver actividades coordinadas entre centros de distintas comunidades autónomas.

A formulación de proxectos comúns busca, por unha banda, impulsar os intercambios entre os centros e a mobilidade de alumnos e profesores, contribuíndo á adquisición e mellora das súas aptitudes, non só nas competencias, áreas, ou temas nos que se centra o proxecto, senón tamén na capacidade de traballar en equipo. Por outra banda, preténdese consolidar redes educativas entre os centros participantes, todo iso en aras dunha mellora na calidade da educación.

O noso proxecto ten como cerne a biblioteca, de feito puxémoslle por título “A biblioteca escolar como recurso documental e punto de encontro” xa que pretendemos desenvolver actividades con alumnado nas que a biblioteca sexa o nexo de unión. Durante eses días de novembro o profesorado estivo traballando para elaborar un calendario de traballo, sempre pensando no alumnado, destinario da maior parte da axuda económica. Deste determinouse as datas de xuntanzas do profesorado (as seguintes serán en Sevilla e en Madrid) así como a que grupos irán destinadas as actividades (3º e 4º da ESO) e cando viaxará o alumnado para coñecer, e desenvolver traballos, aos compañeiros e compañeiras das outras comunidades. En abril do 2010 viaxarase a Madrid e en decembro dese ano a Sevilla. Recibiremos ao alumnado dos outros centros en marzo do 2011.

Para que o alumnado dos distintos centros se vaia coñecendo e para ter unha plataforma na rede como expositor dos traballos realizados, empregaremos unha rede Ning.

Foi un auténtico pracer compartir estes días con docentes ilusionados, cuns docentes que teñen bibliotecas escolares modélicas e cuns docentes que son unhas extraordinarias persoas.

Fotografías desde o IES Siglo XXI e vía Biblioteca do IES Vallecas Magerit.

A frase do mes

Juan Mata

"Un lector, en calquera circunstancia, o será sempre como consecuencia dun acto de vontade persoal e como culminación dun itinerario absolutamente singular. Aspirar xa que logo á uniformidade, a unha soa e canalizada traxectoria de lector, é un esforzo estéril. Cada lector debe trazar o seu propio camiño, debe facer os seus descubrimentos persoalmente, ao seu xeito. Iso non admite dúbidas."

Traducido ao galego desde Juan Mata. "Bibliotecas, clubes, redes y otras fraternidades". En Lecturas en la red y redes en torno a la lectura. Salamanca, Fundación GSR, 2009. Cita da páxina 106.

29/11/09

O que estou lendo paréceme (III): Fundación

Isaac Asimov. Fundación. Debolsillo

A Fundación é un libro que trata dos feitos que suceden nun planeta, ao borde da galaxia, no que se instalou unha institución cietífica deseñada pr Hari Seldom deseñou co obxectivo de reducir o impacto dunha época de barbarie que lle segue á destrución do gran imperio galáctico, iso na primeira parte do libro.

O libro en realidade me gusta porque nel os personaxes demostran intelixencia dunha forma que en poucos libros se amosa.

Na segunda parte do libro, trata das cousas, máis ben das crises que pasa a Fundación, como a que sucede cando o imperio galáctico perde o control da periferia e os pequenos reinos ameazan ao planeta Terminus que é o planeta onde está a Fundación.

Eu recomendo o libro porque me gustou e me mantivo en vilo ata que o rematei.

Alexandre Estalote

25/11/09

25 de Novembro: NON Á VIOLENCIA MACHISTA

Todo o que poidamos dicir e escribir contra a violencia machista xa o están a facer desde moitos blogs galegos. Mirade tan só as seguintes probas disto.

Desde o blog amigo Mesturas do IES Sánchez Cantón de Pontevedra, a compañeira Charo, permítenos amosar o seguinte traballo:

Extraordinario, non si?. Pois a reflexionar.

E se xuntamos o labor de O Segrel do Penedo e deTrafegando ronseis poderemos obter unha magnífica guía de recursos sobre tema. Ademais, se queredes profundizar no tema non tedes máis que clicar sobre a etiqueta de Violencia de xénero de Trafegando e poderedes ver moitos recursos, de onde escollo o seguinte vídeo.

24/11/09

Guinness World Records 2010

O libro máis desexado… o libro máis esperado… o libros máis buscado… xa chegou á “O bosque animado”.

Guinness World Records 2010. El libro de la década.

Queres saber quen é a persoa que máis libro leu o ano pasado?

Queres saber quen é o escritor que máis publicou?

Queres saber quen é o alumno ou alumna que máis documentos en préstamo levou dunha biblioteca escolar?

Queres saber cal é a biblioteca escolar que máis documentos presta por curso?

Todas estas solución e outras aínda máis “interesantes” poderás atopalas este “magnífico” e “imprescindible” libro.

19/11/09

O que estou lendo paréceme (II): La chica que soñaba con...

STIEG LARSSON. La chica que soñaba con una cerilla y un bidón de gasolina. Destino.

Encántame este pedazo de libro, polo desenvolvemento da historia. Axudoume en varias ocasións a desconectar de todo e a engancharme á historia de Lisbeth Salander.
Nunca pensei que chegaría a ler un libro tan gordo e sen debuxos, é incrible o que pode chegar a engancharte un libro.

Stieg Larsson foi un escritor moi bo e encántame poder pór cara e historia a este personaxe, grazas á saga de Millenium.

Os números de Millenium son todos dignos dun premio e non me falta ler ningún máis para sabelo. Esta obra mestra merécese ser lida por moita xente así que vos animo que, cando esteades mala, ou non saibades que facer, collades un dos libros desta saga e perdádevos nas súas incribles historias fantásticas.

AIDA NÚÑEZ 2º ESO

11/11/09

Os profes tamén len

Nos últimos tempos a comunidade docente tamén foi adquirindo fondos para a súa actualización permanente. Parte destes novos libros foron seleccionados nunha guía de recomendacións de lecturas (Novidades para docentes). Abórdanse temas como as competencias, Internet e os recursos electrónicos, a atención á diversidade, a traballo colaborativo, a interculturalidade e mesmo o pensamento pedagóxico do galeguismo. En breve farase unha nova con outros interesantes temas. Na sección do blog Guías de lectura hai outras recomendacións.

09/11/09

O que estou lendo paréceme (I): Las lágrimas de Shiva

César Mallorquí. Las lágrimas de Shiva. Edebé

Este libro me ha gustado mucho porque cuenta la historia de una persona (a la que le pasan distintos acontecimientos) porque es un libro que trata de misterios (como olores a nardos, apariciones de fantasmas…) y a mí los libros de este tipo me parecen muy interesantes. También me ha gustado porque en una parte del libro habla sobre un tema de la ciencia y de acontecimientos históricos del pasado. Esto y lo anterior (los misterios, los acontecimientos…) me parecen una buena forma de enganchar al lector para que siga leyendo.

En resumen, este libro me ha gustado porque me parece muy interesante por el tipo de historia que cuenta y yo creo que es un libro bastante conmovedor.

Respecto a la recomendación, yo lo recomendaría a las personas de mi edad (13-14) aunque crean que al principio es un rollo porque os aseguro que después engancha. Además porque me han encantado y me ha parecido muy interesante. Yo creo que a las personas mayores también les podría gustar porque esta lectura no es tan infantil como otras de cursos anteriores, a parte de las razones que ya he dicho antes.

Hugo del Valle. 2º ESO

03/11/09

A frase do mes

Harold Bloom

"Lemos de maneira persoal por razóns variadas, a maioría delas familiares: porque non podemos coñecer a fondo a toda a xente que quixeramos; porque necesitamos coñecernos mellor; porque sentimos necesidade de coñecer cómo somos, cómo son os demais e cómo son as cousas".

Cita recollida de Ditos sobre o libro e a lectura. Concello da Coruña, 2009, páx. 16.

Créditos da ilustración.

28/10/09

Desmontando armarios

Se a adolescencia implica un paso por unha idade difícil, de crecemento e cambio, o feito de ser gai o fai aínda máis complicado e duro. Durante esa etapa defínese a identidade, a orientación sexual e se desenvolven aspectos intelectuais, habilidades, relacións e decisións. Pero os adolescentes gais seguen estando moi sós e illados á hora de ter que enfrontar a súa sexualidade. Unha asignatura pendente que temos con eles.

Ao longo do curso 2008-2009 un grupo de docentes de distintos centros da zona participamos nun seminario permanente coordinado dende o noso IES e co título:

“A COMUNIDADE EDUCATIVA E A DIVERSIDADE AFECTIVO- SEXUAL".

Dentro da prevención da discriminación no centro educativo necesitamos tomar en serio a homofobia e o machismo coma un tipo moi específico de violencia escolar que necesita unha prevención e un tratamento especiais.

A diversidade afectivo-sexual, a adolescencia LGBT (Lesbianas, Gais, Bisexuais e Transexuais), necesita visibilizarse no curriculum e nos centros educativos, non quedar relegada o seu tratamento á boa vontade do profesorado formado e interesado. É necesario que A REALIDADE LGBT forme parte integral e visible do curriculum e que se trate específica e explicitamente nos diversos documentos do centro, nas diversas actividades do Instituto, etc.

Como membros do Seminario “A comunidade educativa e a diversidade afectivo- sexual” quixemos propoñer no noso centro educativo a inclusión da realidade LGBT na liña antes mencionada, porque é a primeira vez que a lei vai diante da sociedade, e ata que un/unha alumna/o poida gozar da famosa lei do matrimonio homosexual necesita medrar nun entorno socioeducativo libre de agresións homófobas e/ou sexistas (machistas) e sentirse segura/o.

A diversidade afectivo- sexual é unha das diferenzas a ensinar e respectar nos centros educativos, e para respectar a diversidade non hai nada tan importante como desmontar os estereotipos e prexuízos e profundar no coñecemento das diferenzas.

Sabemos que a atención á diversidade afectivo-sexual débese entender como outro tipo de diversidade á que hai que dar resposta co fin de establecer medidas necesarias para loitar contra a homofobia e o bullying homofóbico dentro do centro e levar a cabo actuacións concretas ante situacións de conflito xeradas por estas causas.

Nesta liña de actuación vimos de preparar unha selección de lecturas e unha exposición dos fondos documentais da biblioteca.

Tamén se fixo unha selección de filmes con temática GLTB.

27/10/09

Bicos e disparos

Dous novos cómics están recén chegados á nosa biblioteca: o manga "Bícame, profe", e a versión enn banda deseñada do filme de animación israelí "Vals con Bashir ".

No primeiro caso, trátase ao parecer do primeiro "manga" (cómic xaponés: temos outras obras na biblioteca, por certo) editado en galego. A editorial Cumio publica os dosu primeiros volumes desta serie, e nós temos xa na nosa biblioteca o número 1.

No segundo, a editorial Salamandra, famosa no seu día polo seu ollo para recoñecer na entonces novedosa saga de Harry Potter un atractivo que outras editoriais españolas non quixeron ver -máis dun editor sufriu pesadelas e tentacións de suicidio, cabe supoñer, mais non eos de Salamandra, onde comen a diario con champagne francés-, Salamandra, dicíamos, aposta agora pola versión en cómic da película semidocumental, semiautobiográfica, e de animación, "Vals con Bashir", que se centra no espiñento caso da matanza de refuxiados palestinos no Líbano en 1982. Se ben certo crítico de cine chegou a sermonear con que o autor quería edulcorar os feitos recurrindo á animación e evitando as imaxes "reais" (doutores ten a Igrexa da Crítica Cinematográfica), un ás veces pensa se tal crítico ten algún prexuízo contra a animación, ou se non viu o filme ata o final: podería ser que o autor quixera resaltar as imaxes "reais" que aparecen nos últimos minutos, e que contrastan fortemente coas escenas de animación que o espectador contempla ata entón, talvez porque o autor desconfíe da suposta forza desas imaxes "reais" e o efecto que poida producir nun espectador que vive xa desde que se levanta ata a hora de deitarse afogado en imaxes "reais" chegadas de todas partes. Sobre isto, unha pequena historia: hai pouco, na aula, falando de como poderían os pais dun neno pequeno comezar a socializalo, un alumno de segundo de bacharelato dun IES da nosa provincia propuso sentalo ante o televisor. Soamente despois de medio minuto ou así, e ante a insistencia do profesor, outra compañeira suxeríu levalo ao parque. Se ésta é a situación, e pode que si, a idea do cineasta israelí que nos ocupa non é tan mala, e o crítico de marras quizás necesite saíra da súa casa e dar unha voltiña..., e ver.
Por certo, no cómic de Salamandra aparece ao final, nas últimas páxinas, o mesmo recurso de pechar con imaxes "reais".
É tempo agora de que ti opines por ti mesmo sobre un album que, ademais do dito, axuda a recoñecer que a pesar do que todos sabemos, nun país como Israel existe a autocrítica, e que trscende ás fronteiras...

26/10/09

Recomendacións de Literatura Galega

No primeiro trimestre deste curso o Departamento de Lingua e Literatura Galega recomenda a lectura dos seguintes libros:

Manuel Rivas: Bala Perdida. Alfaguara. Obradoiro.
Unha xove periodista, sen pelos na lengua, dirixe un pequeño periódico que herdou do seu pai. Pero todo cambia para ela cando Bala Perdida, un pirata do Atlántico, a embarca nunca perigosa aventura na que terá que enfrontarse a un despiadado nazi.

Manuel Lourenzo González. O que é a vida. Xerai

s. Fóra de xogo.
“Teo Runner” o repartidor máis rápido do Interpizza, aproveita as súas asidas na Bultaco para emular os heroes cinematográficos e restaurar a orde e a xustiza na cidade. Na súa vida hai un lugar para a amizade, e de repente aparece o amor. Pero da orde e a xustiza tamén se ocupan os policía Santos e Palmeira, e tamén viven a amizade e o amor.

Xos

é Miranda: As mans do medo. Xerais. Fóra de xogo.
O autor recolle neste volumen ove dos seus mellares relatos de medo e terror. A dexeneración e rexeneración dos corpos, as vellas tradicións naturistas, os labirintos do ocultismo, o home peixe…, son algúns dos temas destes contos cheos de intriga que meten ao lector dentro de cada un dos relatos dos que dificilmente poderá fuxir.

Susan E. Hinton. Rebeldes. A

lfaguara Obradoiro.
Escrita aos dezasete anos a autora relata a aventura na que se ven metidos un par de rapaces dos arrabaldes de Nova York por mor da inimizade entre bandas. Un paso traumático e consciente da adolescencia á madurez ao aprender leccións necesarias para a supervivencia.

Car

los Casares: Vento ferido. Galaxia.
Unha ducia de relatos marcados pola violencia, a soidade e o fatalismo, abrolla xa a mirada original, tinxida pola necesidade de comprensión e o impulso solidario, do autor. Narrativa innovadora, que busca a plena comunicación co lector ou lectora para afondar nos sentimentos e na vivencia humana do tempo.

Domingo Villar. A praia dos afogados.

Galaxia.
O último grande éxito editorial galego. Unha nova aventura do inspector Leo Caldas a partir da aparición dun morto nunha praia de Panxón que nos permite coñecer a este personaxe tras a súa aparición con Ollos de auga.

24/10/09

Día da Biblioteca Escolar

Hai xa tempo que a Asociación Internacional de Bibliotecas Escolares (a IASL) ten designado ao mes de outubro como o mes da Biblioteca Escolar e no Estado, a Asociación de Amigos do Libro Infantil e Xuvenil tamén propuxo o 24 deste mes como o Día Da Biblioteca Escolar. Para celebralo Biblioafonso preséntavos o cartel que fixo Miguelanxo Prado e o realizado para as Bibliotecas Municipais da Coruña. Ademais poñemos un fermoso vídeo atopado en Frikitecaris.

23/10/09

Un fin de semana para a formación docente

Este fin de semana do 23, 24 e 25 de outubro varios docentes do Equipo da Biblioteca estaremos en actividades de formación. Deste xeito asistiremos ás Xornadas de Bibliotecas escolares de Galicia en Santiago e ao IV Congreso de Bibliotecas Móbiles en León.

22/10/09

Novo álbum de Astérix e Obélix

Pasaron cincuenta anos e todos os habitantes da irredutible aldea gala envelleceron. A quen máis se lles nota son a Astérix e a Obélix. A bela Clarabella, en cambio, segue tan bela como sempre. Obélix quéixase ante o debuxante Uderzo e esíxelle explicacións. Pregunta por que ten que envellecer.

Así, co seu pachorra habitual, exprésase o grandullón e comilón personaxe no álbum conmemorativo O aniversario de Astérix e Obélix. O libro de Ouro (Salvat), que sae á venda este xoves ao prezo de 12 euros. A editorial lanzou 300.000 exemplares nas catro linguas oficiais: castelán, catalán, eúscaro e galego.

«Ao ver tan velliños a Astérix e Obélix dáme o pálpito de que Uderzo dá por concluído un ciclo; é unha intuición, pero creo que é unha despedida», dixo o tradutor Xavier Senin.

Albert Uderzo, quen aos seus 82 anos segue ao pé do canón, asina os debuxos dunha aventura que ten viñetas retrospectivas e chiscadelas a anteriores historietas. Os bocadillos e o guión pertencen a varias mans, pero hai un texto inédito de René Goscinny (faleceu en 1977) intercalado no medio do álbum.

Astérix e Obélix naceron o mesmo o día, o 29 de outubro de 1959, no primeiro número da revista Pilote. Cincuenta anos logo de Astérix o galo aparece entrégaa número 37 dunha serie que se traduciu a 107 linguas e da que se venderon máis de 350.000.000 de exemplares. España contribuíu con máis de dous millóns de copias nos últimos oito anos.

«Nesta nova aventura hai piratas, lexionarios romanos e tamén personaxes ilustres, como Julio César e Cleopatra», explicou Senin. Na versión española tivéronse que adaptar varios nomes propios, pois os coñecían en Francia, pero non en España», precisou o tradutor. «Un deles era un cantante e decidimos que fose Juan Pardo; tamén quixemos introducir a Chiquito da Calzada, pero os editores franceses prohibíronnolo, dicían que era rebaixar demasiado o nivel».

Tras o éxito de Astérix o galo apareceron A fouce de ouro, Astérix e os godos e Astérix gladiador, cun éxito cada vez máis crecente.

De cando en cando, o enxeño de Goscinny dedicábase a parodiar -con delicioso humor- a idiosincrasia dalgúns países. Así naceron Astérix en Bretaña (sátira impagable do carácter inglés), Astérix en Helvecia, Astérix na India ou Astérix en Hispania, con aquel Sopalajo de Arriérez e Torrezno, xefe dun poboado cuxo fillo, Pepe, é raptado polos romanos e conducido á Galia. Astérix e Obélix de encargasen de devolverlle ao seu fogar. «Coñezo a un historiador que di que coas aventuras destas personaxes apréndese máis xeografía e máis historia que con moitos dos libros que escribiron os seus colegas», comentou o tradutor.

Co diñeiro que gañaron, Uderzo e Goscinny crearon os famosos estudos de animación Studios Idéfix (en homenaxe ao can de Obélix). Pero a etapa de felicidade rompeu bruscamente o 5 de novembro de 1977 coa morte, aos 51 anos, de René Goscinny.

O álbum Astérix en Bélxica estaba aínda sen terminar. Uderzo decidiu continuar en solitario e en 1979 fundou Lles Editions Albert René.

Ao comezo do álbum conmemorativo, Anne Goscinny -filla do xenial autor- agradece a Uderzo que non deixe morrer á aldea. «Na túa voz, Astérix, resoa o timbre da miña. Polas miñas veas corre a túa tinta, polas túas corre o meu sangue», escribe unha filla que sente infinitamente agradecida ao comprobar que o seu pai «continúa vivo na memoria e no corazón de millóns de persoas».

Texto e ilustración vía La Voz de Galicia.

01/10/09

A frase do mes

Honoré de Balzac

"A curiosidade filosófica, o traballo excesivo, o amor á lectura que, desde a idade de sete anos ata a miña entrada no mundo, ocuparon constantemente a miña vida, ¿non me dotaron acaso da facilidade coa que, se hei de crer o que dicides, podo expresar as miñas ideas e avanzar no extenso campo do coñecemento humano?"

Cita recollida de Ditos sobre o libro e a lectura. Concello da Coruña, 2009, páx. 13

21/09/09

O ler coma un vicio

09/09/09

Gripe A: prevención desde Portugal

O magnífico blog A revolta da freixa achéganos este video portugués sobre a xa famosa nova doenza:

21/06/09

Un bosque animado

Sansula é un vídeo musical de Dominik Eulberg e dirixido por Dirk Rauscher, quen proxectaron animacións nunha fraga e logo as filmaron. Os detalles das flores foron fechos mediante a técnica de stopframe cunha cámara réflex dixital.

SANSULA Dominik Eulberg musicvideo from dirk rauscher on Vimeo.

18/06/09

Recomendacións para o verán

Como en outros períodos de lecer, o conxunto das bibliotecas dos centros educativos de Cambre, e baixo a coordinación das bibliotecas municipais, elaboramos unha serie de recomendacións de lectura para as vacacións: “Este verán refréscate coa lectura”.

Son unhas recomendacións organizadas polos grandes tramos educativos, nas que ademais de libros temos outras suxestións “Para compartir” como banda deseñada, música ou cine. Os libros son para todos os gustos e todas as idades. A partir de 12 anos poderedes atopar literatura clásica, actual, de aventuras, de misterio, de amor, de actualidade, poesía...

17/06/09

Ergonomía da lectura

A compañía circense canadiana Les 7 doigts de la main interprta deste xeito todas as posibilidades ergonómicas para lermos un libro.

Vía Frikitecaris.

11/06/09

Con Joan Manuel Gisbert

Esta semana estivo no centro e na biblioteca Joan Manuel Gisbert.

Non sabemos se o retraso na súa visita foi para facerse de rogar ou ben porque se cruzou un temporal o pasado 9 de febreiro. Xa naquel mes da invernía, preparáramos unha guía de recomendacións das súas obras, unha exposición dos seus fondos na biblioteca e un cartel conmemorativo, tal e como podedes lembrar en Biblioafonso.O caso é que pasou máis tempo do previsto co alumnado de 4º da ESO, lectores da súa afamada obra “El misterio de la isla de Tökland”.

Tras a fermosa e gaiolante presentación de Mª José Jove, esta personalidade das letras xuvenís do panorama español inundou de creazóns literarias o centro. Foron uns minutos sometidos á desbordante personalidade do autor, quen podía comezar falando dun tema, mais, cun dominio contundente dos substantivos e dos cualificativos, levarnos ata lugares insospeitados. A súa capacidade creadora quedou mais que demostrada.

Estamos convencidos de que o alumnado quedou abraiado con este "Encontro co autor" ao tempo que Gisbert quedaría canso de asinar exemplares.

30/12/09

22/12/09

20/12/09

14/12/09

10/12/09

03/12/09

02/12/09

01/12/09

29/11/09

25/11/09

24/11/09

19/11/09

11/11/09

09/11/09

03/11/09

28/10/09

27/10/09

26/10/09

24/10/09

23/10/09

22/10/09

01/10/09

21/09/09

09/09/09

21/06/09

18/06/09

17/06/09

11/06/09