Novo álbum de Astérix e Obélix

Pasaron cincuenta anos e todos os habitantes da irredutible aldea gala envelleceron. A quen máis se lles nota son a Astérix e a Obélix. A bela Clarabella, en cambio, segue tan bela como sempre. Obélix quéixase ante o debuxante Uderzo e esíxelle explicacións. Pregunta por que ten que envellecer.

Así, co seu pachorra habitual, exprésase o grandullón e comilón personaxe no álbum conmemorativo O aniversario de Astérix e Obélix. O libro de Ouro (Salvat), que sae á venda este xoves ao prezo de 12 euros. A editorial lanzou 300.000 exemplares nas catro linguas oficiais: castelán, catalán, eúscaro e galego.

«Ao ver tan velliños a Astérix e Obélix dáme o pálpito de que Uderzo dá por concluído un ciclo; é unha intuición, pero creo que é unha despedida», dixo o tradutor Xavier Senin.

Albert Uderzo, quen aos seus 82 anos segue ao pé do canón, asina os debuxos dunha aventura que ten viñetas retrospectivas e chiscadelas a anteriores historietas. Os bocadillos e o guión pertencen a varias mans, pero hai un texto inédito de René Goscinny (faleceu en 1977) intercalado no medio do álbum.

Astérix e Obélix naceron o mesmo o día, o 29 de outubro de 1959, no primeiro número da revista Pilote. Cincuenta anos logo de Astérix o galo aparece entrégaa número 37 dunha serie que se traduciu a 107 linguas e da que se venderon máis de 350.000.000 de exemplares. España contribuíu con máis de dous millóns de copias nos últimos oito anos.

«Nesta nova aventura hai piratas, lexionarios romanos e tamén personaxes ilustres, como Julio César e Cleopatra», explicou Senin. Na versión española tivéronse que adaptar varios nomes propios, pois os coñecían en Francia, pero non en España», precisou o tradutor. «Un deles era un cantante e decidimos que fose Juan Pardo; tamén quixemos introducir a Chiquito da Calzada, pero os editores franceses prohibíronnolo, dicían que era rebaixar demasiado o nivel».

Tras o éxito de Astérix o galo apareceron A fouce de ouro, Astérix e os godos e Astérix gladiador, cun éxito cada vez máis crecente.

De cando en cando, o enxeño de Goscinny dedicábase a parodiar -con delicioso humor- a idiosincrasia dalgúns países. Así naceron Astérix en Bretaña (sátira impagable do carácter inglés), Astérix en Helvecia, Astérix na India ou Astérix en Hispania, con aquel Sopalajo de Arriérez e Torrezno, xefe dun poboado cuxo fillo, Pepe, é raptado polos romanos e conducido á Galia. Astérix e Obélix de encargasen de devolverlle ao seu fogar. «Coñezo a un historiador que di que coas aventuras destas personaxes apréndese máis xeografía e máis historia que con moitos dos libros que escribiron os seus colegas», comentou o tradutor.

Co diñeiro que gañaron, Uderzo e Goscinny crearon os famosos estudos de animación Studios Idéfix (en homenaxe ao can de Obélix). Pero a etapa de felicidade rompeu bruscamente o 5 de novembro de 1977 coa morte, aos 51 anos, de René Goscinny.

O álbum Astérix en Bélxica estaba aínda sen terminar. Uderzo decidiu continuar en solitario e en 1979 fundou Lles Editions Albert René.

Ao comezo do álbum conmemorativo, Anne Goscinny -filla do xenial autor- agradece a Uderzo que non deixe morrer á aldea. «Na túa voz, Astérix, resoa o timbre da miña. Polas miñas veas corre a túa tinta, polas túas corre o meu sangue», escribe unha filla que sente infinitamente agradecida ao comprobar que o seu pai «continúa vivo na memoria e no corazón de millóns de persoas».

Texto e ilustración vía La Voz de Galicia.