"Persépòlis" é un cómic en branco e negro dun respectable número de páxinas nas que a ata entonces ilustradora de contos para nenos, a iraní residente en Francia Marjane Satrapi, conta a súa vida no Irán da revolución islamista e logo na Europa á que chega non só para estudar...
O cómic, premiado no seu momento en Angulema, chega a existir como tal pola influencia do autor de banda deseñada francés David B. , moi famoso no noso país pola publicación do seu "La ascensón del gran mal". Se un se toma a molestia de ver as primeiras ilustracións do album de Satrapi, que non son dela senón de David B., notará sen dificultade a visible pegada do francés sobre a iraní. Chegaron a debuxar no mesmo estudio, e foi el quen animou a Satrapi a pasarse á linguaxe da banda deseñada.
¿O resultado? Ben, podemos falar disto desde dúas perspectivas:
Primeira: Este cómic tivo un indubidable éxito internacíonal, ata o punto de que acabou facéndose unha boa película de animación que case logra o Oscar, e que tes á túa disposición na nosa biblioteca, por descontado. ¿Éxito debido a que? Fundamentalmente ao que se conta: Irán, o fundamentalismo, a conculcación dos Dereitos Humanos, a loita da familia da protagonista e de ela mesma para conseguir algo de aire respirable, etc. Iso gusta, parece. Talvez porque é contado por alguén non occidental. Probablemente non hai colexio nin IES en Galicia que non teña esta obriña -outra cousa é que sexa leída: estamos nunha época na que os cómics entran nas biblios escolares, pero aínda non chegou o tempo de que sexan sequera vistos por fóra polos profes, e os alumnos só len manga do malo, témome-. Correción política, mesmamente. Pedagoxía. Divulgación. Non sabe un... ¿E o premio de Angulema? Apertura de novos mercados, e ben pensada. Resultou: que lles pregunten se non aos da editorial Norma. É un fenómeno editorial no mundiño do cómic equivalente ao de Harry Potter no da novela.
Segunda: Desde o punto de vista do cómic, da linguaxe do cómic, carece case de valor. É unha debuxante naif, inxenua, pero sen demasiado encanto, que vai sen saber moi ben onde de páxina en páxina. Primeiramente publicou algunhas planchas, e como resultaba, animouse ou foi animada a seguir. O lector ten a sensación de que vai engadindo viñetas e episodios sen ter unha idea global de obra, de album. O sentido da páxina é practicamente inexistente, non sabe debuxar coches, nin cidades, non é quen de aproveitar máis a súa capacidade de utilización de elementos decorativos para poñelos a traballar no desenvolvemento da historia, hai un claro desaxuste no ritmo e na elección de sucesos significativos, etc. Falta oficio, en definitiva, e a frescura do autor naif acaba por perderse pasadas certo número de escenas.
Pero non é necesario que sexa o mellor cómic ao Oeste do Pecos para que un teña un motivo para lelo. É unha obra interesante a pesar dos pesares, e "funciona" bastante ben para facer se chegara o caso un traballo da "área de sociais": política, ética, historia, socioloxía, diferencias culturais, cultura relixiosa, etc. Iso si, o filme é bastante mellor, probablemente porque a señora Satrapi tivo que traballar cun equipo e someter a idea orixinal a unha reelaboración que non podía senón mellorar algo que pedía a gritos ser mellorado.
Ou así.
Por certo, na nosa biblioteca temos tamén un album no tan extenso e que leva por título "Pollo con ciruelas". Ao parecer había intención de convertila tamén en película, mais non sabemos en que quedou a cousa...
PS: Había ou hai o proxecto dunha nova edición de "Persépolis" agora en galego. É dicir, "Persépole". Pinchando aquí teremos información sobre iso.
Ningún comentario:
Publicar un comentario